"ΜΑΡΙΑ ΙΩΑΝΝΟΥ(ΓΚΕΜΜΑ)"!Η ΚΥΠΡΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΥΓΚΙΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ!
Λίγοι άνθρωποι στις μέρες μας,μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους,όπως αυτοί τα νιώθουν!Η συγγραφή ποιήματος δεν είναι ένα εύκολο και απλό θέμα που μπορούν όλοι να γράψουν,μεταφέροντας τα συναισθήματά τους έτσι εύκολα!Όμως αυτή η καταξιωμένη ποιήτρια,που καμιά φορά μπορει να την βρείτε και με το όνομα "ΜΑΡΙΑ ΓΚΕΜΜΑ" έχει την ιδιότητα να γραφεί εκφράζοντας τον εσωτερικό της κόσμο επακριβώς. Είχαμε την τιμή να συνομιλήσει μαζι μας!Ειναι τόσο ζεστός άνθρωπος όσο και τα βιβλία της!Ας την γνωρίσουμε λοιπόν αγαπημένοι μου αναγνώστες!
XXIII
Οι έρωτες τον Αύγουστο
είναι- αλλιώτικοι.
Έχουν μια θλίψη,
κάτι που αρχίζει για να τελειώσει σύντομα,
μια γεύση παγωτό που λιώνει,
μυρωδιά θαλασσινής αύρας που απομακρύνεται,
τον καπνό του τελευταίου πλοίου που φεύγει απ’ το λιμάνι,
ένα χάδι μετέωρο,
ένα ταξίδι επιστροφής.
Οι έρωτες τον Αύγουστο
που ξεκινάνε μ’ ένα αντίο
κι εγώ… εγώ που σε γνώρισα Αύγουστο…
1) Πείτε μας λίγα λόγια για σας!
Γεννήθηκα μια Τρίτη χαράματα στην κατεχόμενη Πεντάγυα. Το 1974 με την Τουρκική εισβολή μας φιλοξένησε το χωριό της μάνας μου, το Μοσφίλι ενώ λίγα χρόνια αργότερα κατεβήκαμε στη Λευκωσία.
Σπούδασα στη Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας και στο Πανεπιστήμιο Κύπρου Πολιτικές Επιστήμες. Είμαι κάτοχος μεταπτυχιακού στην Επικοινωνία.
2) Πως ασχολειθήκατε με την ποίηση;
Η ποίηση μπήκε από νωρίς στη ζωή μου. Γράφω από παιδί. Είναι το καταφύγιο , η διέξοδος μου.
4) Ποιά είναι τα βιβλία σας και πόσα έχετε γράψει;
Έχω εκδόσει δύο ποιητικές συλλογές. Το 2016 το Αύριο λοιπόν από τις εκδόσεις Ιωλκός και το 2017 το Χρωματιστό μου Γκρίζο από τις εκδόσεις Φυλλίς.
5) Ποιό είναι το αγαπημένο σας ποιήμα από το βιβλίο σας;
Αγαπώ όλα μου τα ποιήματα. Είναι τα παιδιά της ψυχής μου. Κάθε ένα σημαίνει και κάτι. Δεν νομίζω να υπάρχει λογοτέχνης που να μπορεί εύκολα να ξεχωρίσει ένα έργο του.
6) Πείτε μου την μεγαλύτερη σας έμπνευση όταν γράφετε;
Έμπνευσή μου τα πάντα. Ένα λουλλούδι, ένα παιδί, ο έρωτας, ο θάνατος, το γέλιο, το δάκρυ.
7) Ποιά είναι τα επόμενα σας βήματα;
Τώρα ετοιμάζω ένα θεατρικό μονόλογο που ευελπιστούμε ότι θα παρουσιαστεί τον Σεμπτέμβρη και είναι υπό έκδοση η τρίτη ποιητική συλλογή, στην Αθήνα από τον Ιωλκό.
8) Έχω πληροφορίες ότι παρουσίασες και βιβλία στην Ελλάδα,αληθεύει;
Παρουσιάσεις των βιβλίων μου έγιναν τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα.
9) Από τι ξέρουμε λάβατε μέρος σε διαγωνισμούς συγγραφής αλήθεια;
Πρόσφατα διακριθηκα σε πανελληνιο διαγωνισμό του bonsaistories.gr με το ποιήμα Μνήμη-Μεσολόγγι.
ΑΥΡΙΟ ΛΟΙΠΟΝ… (2016)
Ι
Εσύ μείνε στη δουλειά.
Εγώ θα κάνω βόλτα στη λιακάδα αύριο
και δε θα ’ρθω να σε βρω…
Με πνίγει που το γραφείο δεν έχει πια παράθυρα.
Αν θελήσεις, έλα να με βρεις.
Θα λουφάρω κάτω από τον ήλιο
σαν γέρικο σκυλί…
Εγώ θα κάνω βόλτα στη λιακάδα αύριο
και δε θα ’ρθω να σε βρω…
Με πνίγει που το γραφείο δεν έχει πια παράθυρα.
Αν θελήσεις, έλα να με βρεις.
Θα λουφάρω κάτω από τον ήλιο
σαν γέρικο σκυλί…
ΧΙV
Όταν έρθεις
και είναι η μέρα βροχερή,
θ’ ανοίξω την πόρτα
και θα στεγνώσω την ψυχή σου στα χέρια μου.
Θα σου ’χω έτοιμο ζεστό
και ένα κομμάτι ουρανό, να κοιμηθείς
…σαν θα ’ρθεις.
και είναι η μέρα βροχερή,
θ’ ανοίξω την πόρτα
και θα στεγνώσω την ψυχή σου στα χέρια μου.
Θα σου ’χω έτοιμο ζεστό
και ένα κομμάτι ουρανό, να κοιμηθείς
…σαν θα ’ρθεις.
XXIX
Και τώρα, δηλαδή, πρέπει να μιλώ για σένα σε παρελθόντα
χρόνο;
Για τους άλλους ίσως…
Αλλά μεταξύ μας θα κανονίζουμε τι θα κάνουμε αύριο.
Και θα γελάμε σκανταλιάρικα.
Σαν παιδιά που μοιράζονται το δικό τους μυστικό.
Το δικό μας μυστικό;
Δεν έφυγες…
Αύριο λοιπόν…
χρόνο;
Για τους άλλους ίσως…
Αλλά μεταξύ μας θα κανονίζουμε τι θα κάνουμε αύριο.
Και θα γελάμε σκανταλιάρικα.
Σαν παιδιά που μοιράζονται το δικό τους μυστικό.
Το δικό μας μυστικό;
Δεν έφυγες…
Αύριο λοιπόν…
ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΟ ΜΟΥ ΓΚΡΙΖΟ (2017)
ΙΣΩΣ
Ίσως, λέω ίσως,
γιατί ποτέ δεν είμαι σίγουρη
Ποτέ δεν ήμουν σίγουρη.
Ζητάμε πάντα κάτι διαφορετικό.
Εσύ μιαν αγάπη χάρτινη
Ένα καλό ποίημα
(βραβευμένο, ενδεχομένως, με καλές κριτικές)
που να χαϊδεύει τη ματιά σου όταν το βλέπεις
Να κλείνει τα μικρά κενά.
Και εγώ μιαν αγάπη σάρκινη
Που να μπορώ να κρύβομαι στην αγκαλιά της
Και να ακουμπώ τους πόθους μου.
Να γεμίζει το μεγάλο το κενό.
Εσύ, μια λέξη, μια σκιά.
(πόσο καλός είσαι στις λέξεις, αλήθεια!)
Και εγώ μια πράξη, ένα χαμόγελο – ήλιο.
Δεν ξέρω
Εξάλλου ποτέ δεν ήξερα τίποτε.
Ίσως…
γιατί ποτέ δεν είμαι σίγουρη
Ποτέ δεν ήμουν σίγουρη.
Ζητάμε πάντα κάτι διαφορετικό.
Εσύ μιαν αγάπη χάρτινη
Ένα καλό ποίημα
(βραβευμένο, ενδεχομένως, με καλές κριτικές)
που να χαϊδεύει τη ματιά σου όταν το βλέπεις
Να κλείνει τα μικρά κενά.
Και εγώ μιαν αγάπη σάρκινη
Που να μπορώ να κρύβομαι στην αγκαλιά της
Και να ακουμπώ τους πόθους μου.
Να γεμίζει το μεγάλο το κενό.
Εσύ, μια λέξη, μια σκιά.
(πόσο καλός είσαι στις λέξεις, αλήθεια!)
Και εγώ μια πράξη, ένα χαμόγελο – ήλιο.
Δεν ξέρω
Εξάλλου ποτέ δεν ήξερα τίποτε.
Ίσως…
ΣΑΝ ΒΡΑΔΙΑΖΕΙ
Κάθε φορά που βράδιαζε
κάθε φορά που οι δαίμονες,
με μάσκες αγγελικές
χτυπούσαν λυσσασμένα τις πόρτες,
κάθε φορά που ο άνεμος ούρλιαζε,
έφευγα.
Γινόμουνα μικρή.
Κρυβόμουν
να μην με βρουν.
Μα ο φόβος έστηνε κάστρο στην ψυχή.
Και σαν ξημέρωνε
αγρίευα
Γινόμουν λύκος.
Το ουρλιαχτό με έπνιγε
και στο κάθε χάδι σας
σας δάγκωνα το χέρι
γιατί, να ξέρετε,
ο λύκος, από φόβο γίνεται θεριό
σαν του χαράξετε με μαχαίρι τα όνειρα.
Μέχρι που
από φόβο πάλι…
αθώο αίμα μην χυθεί
Κρύφτηκα.
Συγγνώμη
Σας φοβάμαι.
κάθε φορά που οι δαίμονες,
με μάσκες αγγελικές
χτυπούσαν λυσσασμένα τις πόρτες,
κάθε φορά που ο άνεμος ούρλιαζε,
έφευγα.
Γινόμουνα μικρή.
Κρυβόμουν
να μην με βρουν.
Μα ο φόβος έστηνε κάστρο στην ψυχή.
Και σαν ξημέρωνε
αγρίευα
Γινόμουν λύκος.
Το ουρλιαχτό με έπνιγε
και στο κάθε χάδι σας
σας δάγκωνα το χέρι
γιατί, να ξέρετε,
ο λύκος, από φόβο γίνεται θεριό
σαν του χαράξετε με μαχαίρι τα όνειρα.
Μέχρι που
από φόβο πάλι…
αθώο αίμα μην χυθεί
Κρύφτηκα.
Συγγνώμη
Σας φοβάμαι.
ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ
Θα βάλω στη βαλίτσα μου
ένα μελαγχολικό τραγούδι.
Και θα το βγάζω
τα βράδια του χειμώνα
για να μου κάνει συντροφιά.
ένα μελαγχολικό τραγούδι.
Και θα το βγάζω
τα βράδια του χειμώνα
για να μου κάνει συντροφιά.
Μνήμη – Μεσολόγγι
Φορούσε η αγάπη μου ένα λευκό πουκάμισο
Και ήτανε θυμάμαι Απρίλης
Βασίλευε η λιμνοθάλασσα μέσα στα μάτια της
Καθρέφτιζε τη θλίψη της ψυχής της
Στις άκρες των χειλιών της άτολμο ένα Σ’ αγαπώ
Παιδί δεκατριών χρονών,
Η αγάπη μου.
Αρχάγγελος,
Στο πρώτο της ζωής του σκίρτημα
Αξιαγάπητη Μαρία Ιωάννου το περιοδικό socialarnaca-magazine σου εύχεται καθε επιτυχια!!